Wizyta u weterynarza, czyszczenie uszu, przycinanie pazurów czy podawanie leków – dla wielu psów to stresujące i nieprzyjemne doświadczenia. Jednak dzięki treningowi medycznemu można nauczyć psa spokojnej współpracy podczas takich zabiegów, co ułatwia życie zarówno zwierzakowi, jak i jego opiekunowi. Trening medyczny to nie tylko nauka cierpliwości, ale także budowanie zaufania i pozytywnych skojarzeń z opieką zdrowotną. W tym artykule dowiesz się, czym jest trening medyczny, jak go prowadzić oraz jakie korzyści przynosi psu i jego właścicielowi.
Spis Treści
Czym jest trening kooperacyjny – medyczny?
Większość naszych psich przyjaciół nie lubi zabiegów pielęgnacyjnych, takich jak czyszczenie łapek, uszu, zębów, podcinanie pazurów czy wizyty u lekarza weterynarii na rutynowe szczepienie. Nie jesteśmy w stanie im wyjaśnić, że te zabiegi są dla ich dobra. Trening kooperacyjny – medyczny pozwala psu stopniowo i dobrowolnie przyzwyczaić się do tych czynności i mogą się one zamienić w bezstresowe zabiegi. Polega on na dawaniu psu kontroli nad treningiem i umożliwieniu mu wyboru, co sprzyja lepszej komunikacji i współpracy między człowiekiem a psem oraz akceptacji psiego „nie” przez opiekuna. Temat treningu medycznego z psami staje się coraz popularniejszy i warto się w niego zagłębić. Trening kooperacyjny medyczny opiera się na metodzie: wzmocnienia pozytywne.
Zasady treningu kooperacyjnego
W ramach treningu kooperacyjnego często uczy się psa targetowania nosem lub podbródkiem na dłoń, leżenia nieruchomo na boku czy wchodzenia przednimi łapami na podwyższenie. Trwanie w danej pozycji jest dla nas sygnałem do kontynuacji, a zerwanie pozycji oznacza brak zgody psa na dalsze działania. Innym ćwiczeniem jest oswajanie psa z dotykiem w okolicach łap, uszu i ogona. Dopiero potem wprowadzamy takie narzędzia jak pilnik czy obcinaczka do pazurów, aby ich widok i dotyk nie stresowały psa. Po przepracowaniu tych etapów możemy przystąpić do obcinania pazurów. Lepsze są krótsze, regularne sesje treningowe niż jedno długie szkolenie w tygodniu. Ważne jest także odpowiednie przygotowanie środowiska – wybierajmy spokojne miejsca bez większych rozproszeń. Nauka treningu medycznego z psami jest stosunkowo prosta i zdecydowanie procentuje na wizytach u lekarza weterynarii.
Zalety treningu kooperacyjnego dla psów i ich opiekunów
Największą zaletą prawidłowo przeprowadzonego treningu kooperacyjnego jest to, że pies, decydując i pozwalając na czynności pielęgnacyjne, nie jest do nich zmuszany ani przetrzymywany. Eliminuje to użycie presji i siły, a także zmniejsza stres i lęk psa, co w efekcie poprawia jego jakość życia i dobrostan. Możliwość powiedzenia „nie” daje naszemu czworonogowi poczucie sprawczości, co buduje jego pewność siebie i wzmacnia go. Badania naukowe prowadzone przez dr Deborah Jones wskazują, że trening oparty na samodzielności i sprawczości pozytywnie wpływa na charakter psa i ułatwia proces uczenia się. Zrozumienie gotowości psa i jego reakcji emocjonalnych można następnie wykorzystać w innych obszarach szkoleniowych. Trening kooperacyjny – medyczny buduje zaufanie psa do człowieka, co pozytywnie wpływa na ich więź i całe wspólne życie, dlatego współpraca zwierzaka jest kluczowa. Zalety treningu kooperacyjnego zdecydowanie przekonują do jego zastosowania już we wczesnych tygodniach i miesiącach życia psa.
Rola emocji i zaufania w treningu medycznym psa
Pierwszy etap treningu jest dla wielu psów stosunkowo prosty, chociaż emocje psa podczas treningu medycznego początkowo mogą być wysokie. Polega on na tym, że na komendę pies kładzie pyszczek na naszej dłoni lub dotyka jej nosem. W świecie trenerów ta czynność nazywana jest targetowaniem. Gdy pies potrafi utrzymać pyszczek na naszej dłoni przez kilka sekund, aż usłyszy komendę na nagrodę, możemy przejść do kolejnego etapu. Wysunięta dłoń staje się wtedy niewerbalnym sygnałem zgody ze strony psa (targetowanie psa).
W następnym kroku uczymy psa dwóch rzeczy: przyzwyczajenia do nowej komendy dotyku oraz zrozumienia, że może wyrazić zgodę lub odmowę, która jest szanowana. Zaczynamy od prostych ćwiczeń, takich jak machanie ręką, podczas gdy ma miejsce targetowanie psa, stopniowo przybliżając ją do jego łapki lub ucha. Kiedy możemy go dotknąć, dodajemy komendę sygnalizującą dotyk. Pies może odmówić na każdym etapie, a my to respektujemy, bo właśnie wtedy mówimy o prawdziwej współpracy.
Najważniejszym elementem treningu kooperacyjnego jest szanowanie odmowy. Bez tego idea takiego treningu traci sens. Dzięki współpracy i świadomości, że pies ma wpływ na przebieg czynności, ma on bardziej pozytywne emocje związane z zabiegami i chętniej im się poddaje. Podczas treningu, kiedy pies zrywa target przy próbie dotyku ucha, również go nagradzamy! Taka nagroda nie wzmocni decyzji odmownych, a wręcz przeciwnie – pies zobaczy, że jego zdanie się liczy, co sprawi, że chętniej będzie wracał do wyrażenia zgody.
Podsumowanie
Są sytuacje, kiedy nie możemy zapytać psa o zgodę na zabieg, ponieważ jego życie może być zagrożone. W takich momentach nie pytamy, tylko działamy, ponieważ zdrowie jest najważniejsze. Jednak warto przeprowadzać trening kooperacyjny z psami, ponieważ na co dzień częściej musimy zakraplać oczy, wyczesywać sierść czy obcinać pazury (wykonywać zabiegi pielęgnacyjne psów), niż ratować ich życie.
Trening medyczny bez wątpienia powinien być jednym z obowiązkowych elementów psiego szkolenia. Ułatwia wiele codziennych czynności i, co najważniejsze, wzmacnia więź między psem a opiekunem.
